Psychobiologia

Konflikty związane ze stawem biodrowym w ujęciu Psychobiologii/Totalnej Biologii. Dysplazja stawów biodrowych u dzieci.

W dzisiejszym artykule omówię budowę anatomiczną stawu biodrowego, konflikty związane ze stawem biodrowym, a także konflikty, które mogą przyczynić się do powstania dysplazji stawów biodrowych u dzieci.

Dysplazją określa się różnego rodzaju nieprawidłowości w tkankach organizmu, które mogą mieć charakter wrodzony lub powstać w czasie dojrzewania i różnicowania komórek.

Pod pojęciem dysplazji kryją się wszystkie nieprawidłowości anatomiczne zachodzące pomiędzy głową kości udowej a panewką stawu biodrowego, które mają charakter wrodzony lub wykształciły się w okresie niemowlęcym.

Dysplazja może przybrać postać wadliwego ukształtowania biodra (czysta dysplazja) lub zwichnięcia stawu biodrowego, czyli przemieszczenia się głowy kości udowej poza panewkę. Głowa kości udowej traci kontakt z panewką i przemieszcza się, pomimo silnego działania torebki stawowej. 

Anatomia stawu biodrowego w skrócie.

Staw biodrowy odpowiada przede wszystkim za utrzymywanie ciała w pozycji pionowej, przeniesienie ciężaru tułowia na kończyny dolne oraz ich płynne poruszanie się w różnych kierunkach. Zagłębienie w miednicy, zwane panewką biodrową, łączy się z główką stawową kości udowej, tworząc kulisty staw biodrowy. Jest on pokryty chrząstkami, które zmniejszają tarcie podczas poruszania oraz umożliwiają swobodne ruchy.

Taka budowa anatomiczna umożliwia wykonywanie ruchów odwodzenia, przywodzenia, obwodzenia, zginania, prostowania, a także rotacyjnych: wewnętrznych i zewnętrznych. Sam staw otoczony jest torebką stawową, a wspierają go ponadto więzadła i mięśnie.

Stawy biodrowe noworodka i młodego niemowlęcia są delikatne i niestabilne. W związku z fizjologiczną niedojrzałością różnych elementów anatomicznych stawu, tworzące je kości można stosunkowo łatwo przesuwać względem siebie. Gdy kości tracą ze sobą właściwy kontakt, staw nie rozwija się prawidłowo.

Dysplazja stawu biodrowego to niedostateczny rozwój kości i innych elementów tworzących ten staw, a zwłaszcza zbyt płytkie i strome brzegi panewki na kości biodrowej, w której jest umocowana kość udowa. Stan taki powoduje, że kość udowa, w miarę zwiększania się siły mięśni i ich napięcia, zostaje trwale wysunięta z panewki poza staw. Dochodzi wtedy do zwichnięcia stawu, które uniemożliwia dziecku prawidłowe chodzenie.

Dziecko nieleczone lub leczone zbyt późno utyka, a jego chód przypomina chód kaczki. Dysplazja najczęściej jest jednostronna, choć może dotyczyć także obu bioder. Częściej rozwija się u dziewczynek niż chłopców.

Przyczyny DDH.

Co powoduje dysplazję stawu biodrowego.

Dokładna przyczyna występowania dysplazji nie jest znana. Uważa się jednak, że dysplazja stawu biodrowego jest wadą rozwojową (DDH), co oznacza, że rozwija się okołourodzeniowo, po urodzeniu, a nawet w dzieciństwie. 

  • wrodzone zwichnięcie przedporodowe. Termin wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego (CDH) odnosi się do defektu panewki (braku części kostnych lub ich nadmiaru).
  • ułożenie dziecka w macicy powodujące zwiększony nacisk na stawy biodrowe. Uważa się, że dzieci ułożone w łonie matki w pozycji pośladkowej mają większy nacisk na lewy staw biodrowy. Prawdopodobnie dlatego ten właśnie staw jest częściej dotknięty dysplazją,
  • ułożenie miednicowe – w czasie skurczów nóżki dziecka są stale wyprostowane i silnie przyginane do tułowia, co może doprowadzić do rozciągnięcia i uszkodzenia elementów stawu,
  • okołoporodowe lub poporodowe zwichnięcie. Dzieci urodzone ze sztywną deformacją stopy lub kręczem szyi mają zwiększone ryzyko występowania dysplazji stawu biodrowego. Dodatkowo może ona wynikać z ograniczonej przestrzeni wewnątrzłonowej powodującej dodatkowe deformacje,
  • uwarunkowania genetyczne,
  • wpływ relaksyny – która wywołuje zwiotczenie torebki stawu. W czasie porodu matka wytwarza hormony (m.in. relaksynę), które pozwalają więzadłom na rozluźnienie się, a tym samym umożliwiają dziecku przejście przez kanał rodny. Niektóre niemowlęta są bardziej wrażliwe na te hormony niż inne, przez co hormony matki wpływają również na rozluźnienie więzadeł u dziecka. Większą skłonność do takiej wiotkości mają dziewczęta, u których ryzyko wystąpienia dysplazji stawu biodrowego jest o cztery – pięć razy większe niż u chłopców. 
  • nieprawidłowa pielęgnacja dziecka. Prostowanie nóg niemowlęcia. Ciasne zawijanie i układanie niemowląt w pozycjach wymuszonych, które krępują ruchy nóg, ograniczają swobodę. Pozycje te odpowiadają za nieprawidłowy nacisk głów kości udowych na panewki stawów biodrowych, co w efekcie może prowadzić do występowania nieprawidłowych sił w obrębie stawu prowadzących do powstania deformacji.

Poza podstawowymi terminami jest też wiele innych określeń dysplazji w zależności od ciężkości i czasu jej wystąpienia:

  • dysplazja stawu biodrowego,
  • rozwojowe zwichnięcie stawu biodrowego (DDH),
  • zwichnięcie stawu biodrowego,
  • dysplazja rozwojowa stawu biodrowego (DDH),
  • dysplazja panewki,
  • wrodzone zwichnięcie biodra (CDH).

Termin wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego (CDH) odnosi się do defektu panewki (braku części kostnych lub ich nadmiaru). W przypadku DDH morfologicznie staw dziecka zbudowany jest prawidłowo, ale jest on niestabilny. 

Dysplazja – jak rozpoznać?

Oto charakterystyczne objawy dysplazji:

  • asymetria fałdów pośladkowych, udowych, warg sromowych,
  • różnica długości nóżek,
  • strzelanie, trzaski i przeskakiwanie stawów biodrowych podczas codziennej pielęgnacji,
  • ograniczony zakres ruchu odwodzenia – widoczna różnica w rozszerzaniu nóżek po jednej i po drugiej stronie lub trudności z szerokim rozłożeniem nóg przy przewijaniu,
  • ból i problemy z chodzeniem – często dysplazja jest diagnozowana dopiero u dzieci, które już samodzielnie chodzą, skarżą się wtedy na ból biodra lub kolana oraz utykają, chód jest niestabilny, często tracą równowagę.

Diagnostyka dysplazji.

W ocenie stanu bioder niemowląt wykonuje się USG, a dysplazję ocenia się sposobem Graffa, gdzie wyróżniamy kilka typów uszkodzeń:

  • IA i IB – biodro prawidłowe,
  • IIA – biodro fizjologicznie niedojrzałe,
  • IIB – biodro dysplastyczne, niewielka dysplazja bez przemieszczenia biodra poza panewkę,
  • IIC – duża niedojrzałość stawu biodrowego,
  • IID – biodro niestabilne, tendencja głowy kości udowej do przemieszczania się poza panewkę stawu,
  • III i IV biodro podwichnięte i zwichnięte. Typ III to przemieszczenie częściowe głowy kości udowej, a typ IV to przemieszczenie całkowite.

Dysplazję stawu biodrowego można oceniać także za pomocą czterostopniowej skali:

  • normalne ustawienie stawu biodrowego, 
  • podwichnięcie stawu biodrowego (w przypadku gdy więzadła odpowiedzialne za prawidłowe ustawienie głowy kości udowej w panewce stawu biodrowego są niewydolne),
  • niewielkie przemieszczenie głowy kości udowej.
  • całkowite zwichnięcie stawu biodrowego.
rys. stopnie dysplazji stawu biodrowego

https://www.praktycznafizjoterapia.pl/

Dysplazja i zwichnięcie stawu biodrowego

okiem psychobiologii.

Według Roberto Barnai – jeżeli dziecko rodzi się ze zwichnięciem stawów biodrowych oznacza to, że będąc w łonie mamy przeżywał razem z nią jej konflikty. W ten sposób ciało mamy próbuje przystosować dziecko do późniejszego życia niejako rozwijając i dostosowując jego ciało. Zmiana ta po porodzie utrwali się i pozostanie zauważalna. Jednym z częstych przypadków jest zwichnięcie bioder – konflikt własnej wartości mamy:

  • nie potrafię czegoś zrobić, coś mi się nie udaje, staję na głowie i nie mogę, próbowałam wiele razy i nie daję rady tego zrobić. Kobiecie nie udaje się pójść z czymś do przodu i jest tym faktem bardzo zirytowana.

Mamę zaczynają boleć biodra, następuje zjawisko ubytku chrząstki stawu biodrowego, co tak wpłynie na dziecko, rozwijające się w jej brzuchu, że zaburzone zostanie tempo podziału komórkowego kości udowej, panewki stawu biodrowego, miednicy i szyjki kości udowej, uniemożliwiając ich normalny rozwój. Z tego powodu rodzą się dzieci ze zwichnięciem stawu biodrowego.

Przyjrzyjmy się zatem co może się przyczyniać do zmian w obrębie stawów biodrowych.

Staw biodrowy narażony jest na urazy przy zgiętych i odwiedzionych na zewnątrz nogach. Zobaczmy, że pozycja ta związana jest z porodem, sytuacją intymną – seksem ale także badaniem ginekologicznym.

Hasła związane ze stawem biodrowym to:

  • seksualność, kreatywność, pragnienia – dysplazja dotyczy panewki.
    • Niewykształcona panewka stawu biodrowego – gwałt, seksualność, przemoc+alkohol (ród matki lub ojca),
  • opozycja, utrata autonomii – zwichniecie, podwichnięcie stawu biodrowego dot. relacji głowy kości udowej z panewką.

Tematy związane ze stawem biodrowym.

Głównym tematem jest tu konflikt opozycji, sprzeciwu. Spadek poczucia własnej wartości powiązany z przemocą seksualną, zwłaszcza pod wpływem alkoholu ale może to być też opór przed pozycją seksualną czy rodzajem pieszczot. A także zakazany seks:

  • z niewłaściwym partnerem (seks z żonatym mężczyzną, z księdzem, z nieletnim),
  • z wieloma partnerami (historie marynarzy, podróżników, prostytucji).
  • w niewłaściwym czasie (przed ślubem).

Znaczenie stawu biodrowego i konflikty związane

ze stawem biodrowym.

Panewka stawu biodrowego jest częścią stawu biodrowego, który związany jest z seksualnością, kreatywnością i pragnieniami. Łacińska nazwa panewki – acetabulum – wywodzi od małej miseczki na ocet (ocet to alkohol), a zatem pojawia się tu również związek z winem. Ze stawem biodrowym prawie zawsze związane są historie przemocy seksualnej, zwłaszcza pod wpływem alkoholu (każdy seks, gdzie dwie osoby jednocześnie nie wyrażają zgody na zbliżenie to przemoc seksualna, dot. to także małżonków).

  1. Kobiety zmuszane do relacji seksualnych przez mężczyzn będących pod wpływem alkoholu (gwałt, wykorzystanie, molestowanie – też historie rodowe).
  2. Osoby, które pod wpływem alkoholu stają się agresywne i niebezpieczne.
  3. Poczęcie dziecka wbrew woli kobiety (w skrajnych przypadkach – poczęcie dziecka w wyniku gwałtu).
  4. Acetabulum (panewka stawu biodrowego) nazywa się również „kubkiem iluzjonisty” – jest to przyrząd, którego używa się w sztuczkach z kulkami (coś co się ukrywa). Dlatego zwróćmy uwagę na:
    • ukrywaną seksualność, ukrywane pragnienia – takie, o których nie można mówić (wstyd z powodu określonych fantazji seksualnych),
    • trudności w ukryciu swojej moralnej słabości lub folgowanie jej bez niczyjej wiedzy (alkoholizm). Chęć ukrycia uzależnienia.
  5. Staw biodrowy obejmuje głowę kości udowej, która wyraża sprzeciw, ale w połączeniu ze znaczeniem biodra jest to sprzeciw ukryty (może dotyczyć seksu, alkoholizmu, uzależnień):
    • Wspomnienia seksu budzącego obrzydzenie;
    • Sprzeciw wobec alkoholu: trudno mi przeciwstawić się wobec alkoholu: trudno mi przeciwstawić się swojej słabości (może też chodzić o inne uzależnienia postrzegane w ten sposób).
    • Nie potrafię nazwać swoich pragnień; nie wiem, czego chcę – stąd moje trudności w sprzeciwieniu się życzeniom innych. Nie wiem jaka jest moja misja życiowa, ścieżka życia. Staw biodrowy to kreatywność. Jeśli nie wiem jakie mam pragnienia (brak celu) to mogę mieć problemy w stawianiu granic, w przeciwstawianiu się.

Konsekwencje nadużyć.

Kobieta mająca historie nadużycia może zamknąć się na mężczyzn. Niesie w sobie mniej lub bardziej świadomą złość na mężczyzn. Może się to manifestować na wiele sposobów np. trudno jej się pracuje z mężczyznami (naruszają zasady, są nieobowiązkowi), życie także dostarcza wielu sposobów żeby wkurzać się na mężczyzn (oszukują, zdradzają, porzucają). Mogą mieć przeświadczenie, że kobiety, jako płeć są wspaniałe, zdolne do poświęceń, a także, że w życiu trafiają na złych mężczyzn.

Druga strona tego przeświadczenia to, że kobiety niosą w sobie szatański pierwiastek i kuszą mężczyzn. Dlatego muszę zniszczyć swoją kobiecość. W życiu codziennym może się to przekładać np. na niskie libido i męski charakter kobiety. Lepiej jej się współpracuje z mężczyznami niż kobietami.

6. Sprzeciw wobec odejścia, wyjazdu, śmierci dziecka.

Staw biodrowy – hasło sprzeciw, miednica natomiast związana jest z dzieckiem. Staw biodrowy jest miejscem, gdzie zapoczątkowujemy ruch więc mamy tu sprzeciw z odejściem, wyjazdem, opuszczeniem (śmiercią).

7. Proteza biodra: to utrata swojej niezależności – moja niezależność musi pochodzić z zewnątrz. Sytuacja często dotyka osób starszych, które trafiają do domów spokojnej starości, do domów pomocy społecznej wbrew swojej woli (wolałaby zostać w swoim domu, w znanym i przyjaznym sobie otoczeniu, z bliskimi).

Zdjęcie nagłówkowe. Źródło: https://fizjoterapia-dzieci.info/

Jeżeli borykasz się z jakąś ,,chorobą”, problemem w swoim życiu i nie wiesz jak sobie z nią poradzić zapraszam na konsultacje indywidualne Kontakt.

W kolejnych odcinkach: nowy cykl ,,Przez chorobę do samopoznania”.

Zapraszam do czytania, subskrypcji i komentowania.

%d bloggers like this: